Hastada her zaman anksiyete, depresyon, panik atak gibi ciddi durumlar görülmeyebilir; ama çoğu zaman, daha basit etkiler de ortaya çıkarır. Kişide durup dururken/sebepsiz, kendisinin de anlamlandıramadığı ağlamalar olur; ya da küçük bir bahane buna yeterli olur.
Pek çok hastada genel tahammül de azalmıştır: İnsanlara, konuşmalara, sese-gürültüye, ışığa karşı, ve benzeri. Diyaloglarda da çabuk sinirlenmeler, karşısındakini terslemeler sık olur. Hastadaki bu mizac değişikliğinin hastalığa bağlı olduğu gerçeği, çevresi tarafından çoğu zaman farkedilemez maalesef. Hastanın kendisi de bunun farkında olmayabilir. Tedavi sürecinde ve sonrasında, farklı bir çabaya gerek kalmadan, kişi genellikle normal mizacına döner. Ancak bu süre kişiye göre oldukça değişkendir.
Yrd Doç Dr Serdar SARAÇ
Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Uzmanı